Echinodorus schlueteri – żabienica ocelotowa

Rodzina: Alismataceae – żabieńcowate

Rodzaj: Echinodorus – żabienice

Gatunek: Echinodorus schlueteri Rataj 1981 x barthii Muhlberg 1986

Nazwa handlowa: Echinodorus „Ozelot”.

Synonimy: nie ma.

Etymologia:
Echinodorus od:
echinos – po grecku jeż,
doros po grecku – bukłak,
(nazwa nawiązuje do bulwiastych owoców).
schlueteri x barthii od:
Schluter – brazylijski ogrodnik; Barth – niemiecki ogrodnik.

Występowanie: W naturze nie występuje. Jest krzyżówką żabienicy Schlutera i żabienicy Bartha.

Opis: łodyga krótka, prawie niewidoczna. Liście tworzą rozetę. Kształt liści odwrotnie lancetowaty. Wierzchołek liścia spiczasto zakończony. Nerw główny mocno zaznaczony, od spodu liścia wystający. Od nasady liścia biegną dwa nerwy boczne odchylające się od nerwu głównego w miarę poszerzania się liścia. U szczytu liścia nerwy boczne słabo widoczne.    Tło liści od strony wierzchniej w zależności od warunków uprawy może mieć barwę od ciemnozielonej do brunatno – czerwonej.
W każdych warunkach uprawy na wierzchu liści występują nieregularne ciemnobrązowe lub brunatno – czerwone pstre plamy.
Spód liścia jest zwykle jaśniejszy a plamy są mniej widoczne. Starsze liście stają się coraz bardziej zielone, a bledsze plamy znikają.

Żabienica ocelotowa osiąga w zależności od warunków uprawy wysokość od 20 cm do 40 cm. i szerokość od 25 do 30 cm.
Dobrze znosi temperaturę w granicach od 15^oC do 30^oC. Dobrze rośnie zarówno w wodzie miękkiej i twardej. Toleruje odczyn wody od pH 6 do pH 9. Przy większym natężeniu światła jest intensywniej ubarwiona. W dobrych warunkach uprawy może w ciągu miesiąca przybyć do dwóch, trzech liści. W podłożu jałowym pozostaje wybitnie mniejsza. Rozmnaża się przez rozłogi. Jak widać z opisu jest to przepiękna roślina nie tylko dla początkujących miłośników akwariów, ale często zdobi akwaria koneserów.
Nawożenie jak innych żabienic.

Od 1997 roku hodowana jest w katowickim ogrodnictwie wodnym przy ul. Grottgera. Do nabycia także na większych giełdach akwarystycznych w kraju.

Zbiorniki najlepiej oświetlać świetlówkami o ciepłej barwie lub żarówkami.

Uwaga! Polska nazwa gatunkowa, oraz międzynarodowa nazwa handlowa powstała od ubarwienia liści i wzoru, który przypomina futro dzikiego kota ocelota (Leopardus pardalis)

Opracowanie

Helmut K.

Przedruk elektroniczny za zgodą PZA z czasopisma „Akwarium” nr 03/99

Liczba wyświetleń: 68