Loading...Akara z Maroni (Aequidens maroni) BRAK ODKRYWCY
Występowanie: Gujana i Surinam
Ubarwienie: niespecjalnie efektowne – brunatne, z dwoma czarnymi podłużnymi pasami. Pierwszy przebiega przez oko, drugi na wysokości płetwy odbytowej. Wystraszona bardzo blednie.
Wielkość: dorasta ponoć do 15cm, ja nie widziałem większej niż 10. Być może w naturze rosną większe.
Akwarium: 80-tka to minimum, jeśli mają się dobrze czuć. Wynika to z ich stadnego charakteru. Powinno się trzymać ok. 5-10 sztuk. PH – między 6 a 7, temperatura ok. 25°C (ma prawdopodobnie duże znaczenie przy rozmnażaniu!).
Towarzystwo: Jako jedne z nielicznych pielęgnic nadają się do hodowli z rybami innych rodzin. Jednocześnie wytrzymają umiarkowaną agresję np. akar błękitnych czy zebr. Nie zaleca się hodowli akar z szybko pływającymi rybkami, jak danio czy brzanki.
Pokarm: Zjedzą wszystko, co im się da.
Zachowanie: są to ryby spokojne, niekiedy wręcz płochliwe. Z moich doświadczeń wynika, że długo adaptują się do nowych warunków – dotyczy to przede wszystkim ryb dorosłych. To może z kolei powodować podwyższone ryzyko chorób; na szczęście akary z Maroni są rybami wytrzymałymi. Ciężko jest odróżnić samca od samicy; należy zwrócić uwagę na długość płetwy grzbietowej i odbytowej (u samca dłuższe), ale to nie jest pewna metoda. Chyba najpewniejsze jest kupno największej ryby w zbiorniku i kilku średniaków – czyli typowy zakup „na ruletkę” 🙂
Nie udało mi się ich rozmnożyć, zresztą miałem w akwarium tylko trzy osobniki przez baaardzo krótki czas. (Koledze, który trzymał je przez rok też się nie udało). Podobno dość trudno dobrać je w pary, najlepiej byłoby, gdyby ryby wychowywały się razem od maleńkości.
Michał P.
Skorzystałem z:
Stefan Kornobis: Słodkowodne ryby akwariowe, Wyd. Poznańskie, 1990
Liczba wyświetleń: 86