Loading...Vallisneria americana Michaux var. biwaensis (Miki) Lowden 1982.
Etymologia nazwy naukowej: Valisneria od nazwiska żyjącego w latach 1661 do 1730 włoskiego botanika A. Vallisnieri de Vallisnera. Americana od miejsca pochodzenia jednej z odmian. Biwaensis od nazwy jeziora Biwa w Japonii.
Synonimy
Vallisneria asiatica Miki var. biwaensis Miki 1934
Vallisneria biwaensis (Miki) Ohwi
Vallisneria gigantea Graebner var. biwaensis (Miki) Kitamura
Vallisneria natans (Loureiro) Hara var. biwaensis (Miki) Hara
Taksonomia
Vallisneria americana należy do rodziny Hydroaritaceae czyli żabiściekowatych. Występuje w dwóch podgatunkach: V. americana var. americana, oraz V. americana var. biwaensis.
Pochodzenie
Zasiedla Haiti, Wenezuelę i Japonię.
Opis
Wstęgowate liście są wielokrotnie spiralnie skręcone. Stosunkowo są wąskie. Mają szerokość od 3 do 5 mm. Osiągają długość od 5 do 50 cm. Liście z niewyraźnymi nerwami wzdłużnymi i poprzecznymi. Brzeg liści delikatnie ząbkowany. Gęstość ząbków wzrasta ku szczytowi liścia. Kolor liści jasno zielony. Roślina jest dwupienna. Okazy męskie posiadają krótką łodygę kwiatową. Kwiaty drobne, szerokości od 1 do 1,4 mm., schowane w prześwitującej dwupłatkowej pochwie. Kwiaty mają dwa większe i jedną mniejszą działkę kielicha, jeden bardzo mały płatek szczątkowy korony, jeden uwsteczniony sterylny pręcik, oraz dwa płodne pręciki częściowo zrośnięte.
Żeńskie okazy mają kwiaty osadzone na długiej spiralnie skręconej łodydze. Średnica kwiatów wynosi zwykle około 2,5 mm. Są pojedyncze, czasami zebrane w małe baldachy w ilości do 6 sztuk. Korona kwiatu składa się z trzech dużych płatków, trzech małych szczątkowych płatków, trzech dużych sterylnych i nie zrośniętych pręcików, oraz z trzech dwuszpaltowych znamion. Nasiona liczne, pomarszczone, eliptyczne, bez bielma.
Uprawa
Nurzaniec biwaeński jest szczególnie dekoracyjną i łatwą w uprawie rośliną, godną polecenia każdemu akwaryście. Wzrost rośliny najczęściej oscyluje pomiędzy 20 a 40 cm., co powoduje, ze może być rośliną zarówno przedniego, jak i tylnego planu.
Vallisneria americana var. biwaensis wymaga stanowiska jasnego o natężeniu światła co najmniej 1500 lx przy barwie widma wynoszącej około 2700 K. W akwariach, w których rośliny swobodnie się nawzajem poprzerastały, rośnie dobrze także w miejscach o połowę mniej jasnych, jednakże pod warunkiem, że woda ma odczyn co najmniej pH 7 a twardość wody będzie co najmniej średnia. Optymalna temperatura mieści się w granicach od 22 do 28° C (72 – 83° F). Grubość podłoża nie mniejsza niż 5 cm. W akwariach rozmnaża się wyłącznie przez łatwo tworzone rozłogi. Roślina ta jest bardzo podobna do znanej w akwarystyce i dawniej bardzo popularnej Vallisneria spiralis Linnaeus forma tortifolia.
Ekologia.
Nurzaniec biwaeński tworzy formy lokalne znane pod różnymi nazwami handlowymi. W miejscu występowania zajmuje wody płytkie i nasłonecznione tworząc rozległe podwodne „trawniki”. Do Europy został ten nurzaniec sprowadzony w 1991 roku przez firmę Dennerle z Vinningen pod nazwą Vallisneria asiatica varietas biwaensis. W katalogu tej firmy zapisany jest za numerem „V 50”. Wedle danych zawartych w katalogu, osiąga wysokość 60 cm. a jako miejsce pochodzenia podane jest jezioro Biwa w środkowej Japonii.
Informacje uzupełniające.
W książkach i katalogach firmowych opisywane są rośliny z wyglądu identyczne, ale pod różnymi nazwami. Aby doprowadzić do identyfikacji należałoby stworzyć optymalne warunki bytowania i co najmniej porównać kwiaty. Jednakże w przypadku krzyżówki może to nie wystarczyć. Badacz rodzaju Vallisneria, Lowden, nie opublikował różnic i podobieństw, pomiędzy Valisneria americana var. biwaensis a Valisneria spiralis var. tortifolia.
Opracowanie
Kazimierz H.
Przedruk elektroniczny za zgodą PZA z czasopisma „Akwarium” nr 01/02
Liczba wyświetleń: 150